Steel2steal

Normaal gesproken zijn de wedstrijdverslagjes aan de late kant. Heeft niks met het karakter van de schrijver te maken natuurlijk, wel alles met het tekort aan uren. Daarom nu een keer een poging om het anders te doen; nabeschouwing van het competitie-seizoen nog vóór de laatst geplande wedstrijd (Halsteren) verreden is. Das gewoon knap, vinden we zelf ook.

Plannen maken van “hoe gaan we dit beter doen en maken” begint direct op de eerste wedstrijd na de winterstop. Er zijn altijd dingetjes die je dan pas opvallen; dit werkt zo voor geen meter en; oja, dat moeten we ook nog even aanpakken zo. Ervaring leert dat gedurende het seizoen de trekker voor een groot deel uit tijdelijke oplossingen blijft bestaan. Zaken die veel mooier of beter hadden kunnen zijn als er tijd over was. Maar goed, de ervaring is ook dat zolang het werkt en een beetje heel blijft tijdens de wedstrijden, dan komen we er niet aan. Er zijn andere dingen die niet heel blijven en acuut aandacht nodig hebben en dus voorrang krijgen.

Maar het plannen maken over hoe het moet worden; dat is een belangrijk deel van de hobby! Als die stimulans stopt, is het misschien ook beter om met de hobby te stoppen. Een dingetje wat voor een hoop gesprekstof en nieuwe plannen zorgt, is de mogelijkheid om volgend jaar met een componenten trekker en een verhoogd toerental (3200rpm ipv 2700) te rijden. Hoger toerental alleen als de motorinhoud terug gaat naar 8.3ltr. Een regelementswijziging waar we het kats niet mee eens waren maar de meeste stemmen gelden en sommige stemmen tellen misschien wel zwaarder.

Aan de andere kant, in plaats van alleen maar jammeren; het geeft veel ruimte voor nieuwe wilde plannen en dat is ook wel weer leuk. En het inwendige van de motor is zo af en toe ook aan nieuw spul toe dus op dat moment kan (vooral bij een Inter) best voor een iets andere slag en/of boring gekozen worden. Er zijn uitvoeringen qua krukassen genoeg om terug te literen. Dat is dus ook het plan voor de S2S; beetje minder slagvolume en een beetje meer toeren. Het heeft ook invloed op randzaken als de turbo en brandstofpomp en vooral ook op de versnellingsbak en bandenkeuze. De winter zal het leren hoe het uitpakt. De indoorwedstrijden zullen vast al wat laten zien van de snelle bouwers en hun nieuwe wapens. Het begin van het volgende competitieseizoen wordt helemaal spannend; hier en daar zullen de wijzigingen anders uitpakken dan verwacht. Voor degenen die vasthouden aan het vertrouwde concept is het waarschijnlijk in het begin makkelijk scoren. KWW.

De geplande wedstrijd in Halsteren (28-sept) is trouwens afgelast. Helaas..

Slep op Staphorst was de laatste uit de serie wedstrijdjes waarbij het allemaal niet op de punten aankomt maar om het proberen, gaan voor de dagprijs of simpelweg de ervaring en het zien/ gezien worden.

Het staat toch wel mega ruig!
Omdat de kennis nog steeds ontbrak van “hoe hard kun en moet je die dingen in de rondte slingeren om genoeg gang te krijgen en vooraan te eindigen”, was de SOS een mooie gelegenheid om nog eens te proberen. Met een andere benadering; iets meer snelheid en de neus wat lichter. Helaas kwam er niks van terecht doordat de wedstrijd geplaagd werd door flinke hoosbuien. Wel gereden maar toch bleef de indruk dat de S2S op dit moment de juiste versnelling ontbreekt om hiermee podiumplaatsen af te dwingen.

Daarom afgelopen zaterdag voor het Nederlands kampioenschap in Wekerom, de vertrouwde grote en wat smallere 42″-en er weer onder. Het resultaat; ronduit teleurstellend met een 11e plaats dus we hebben er niks van gemaakt. Echt iets aanwijzen als “totaal fout” is er ook niet bij. De balans kon iets beter, maar gang kwam er niet in. En dat was nu net noodzakelijk op deze baan. Tussen de circa 80 en 100 meter zat een stukje met iets minder grip en als je daar niet doorheen knalde was de noodzakelijke FP niet te halen.

Over een dikke week de laatste competitiewedstrijd in Halsteren. Kijken of we in de top 5 van de eindstand kunnen komen!

In het kader van “later we eens wat anders proberen” andere banden onder de trekker geschroefd. Het was al lang geleden eens bedacht maar niet zo eenvoudig te realiseren want wie heeft een mooi setje echte Mitas Pulling banden in de schuur liggen en leent ze zomaar even uit? Hans Heesakkers was zo vriendelijk om aan de test mee te werken en zo verscheen de S2S op kleine maar heule brede bandjes aan de start in Duitsland. Hoe dat afliep en in zijn werk ging is hier beneden te lezen; beter een goed kopie dan een slecht origineel, dus het hele verhaal maar van de S2S -facebook pagina geplukt en hier schaamteloos ingeplakt. Het is luiheid inderdaad.

We zijn voor het eerst ingegaan op een uitnodiging om in het buitenland op te treden. En dat is leuk! Het smaakt naar meer! Engeland lijkt ons al jaren mooi, Denemarken klinkt heel interessant, in Zwitserland is het onthaal schijnbaar gigantisch, maar voor ons eerst Duitsland. Daar is de farmstock springlevend. 20 Kilometer over de grens, dan kun je nog snel terug als je heimwee krijgt was de gedachte. De ‘Veranstaltung’ was in Sonsbeck. De vertrouwde bakwagen van sponsor Dulasta kregen we mee. Moesten we wel zelf even voor de Maut zorgen; geen probleem! Bij de eerste pomp er af, €1,13 (!) afgetikt, en 2 afritten later bij het bordje Sonsbeck het landschap ingedoken. Zonnig was het, en een mooi opgezet terrein, met een fantastische catering. Grote glazen drinken in echt glas, de gebruikelijke Pommes, maar ook een kraam met bakplaat en kolenvuur. En hoe het kwam valt niet na te vertellen, maar daar in de buurt kwamen we langs het hek te hangen. Sommige teamleden hebben daar een neusje voor. Daar rook het goed. Een interessepeiling leerde al snel dat de drang om de sköttelbraai aan te steken gering was. De gegrilde Nackensteack, Bratwurst en Kebab, die geen echte kebab was, maar veel lekkerder volgens de kok, lonkten. Net als de gunstige prijzen voor al dat lekkers trouwens, ook niet onbelangrijk. De kebab zou in Nederland waarschijnlijk pulled pork heten, en het smaakte geweldig. Het formaat van de porties deed alle wensen naar meer voorlopig verdwijnen…
Ondertussen genieten van stermotoren en dergelijke, en bezorgd worden door de zware starts van de 3,6-tonners. Buiks was er ook, reed tot grote vreugde van het publiek de eerste fullpull. Maakte een mooi start, maar toen de koppeling bij de 40 a 50 meter helemaal los ging, raakten de steigerbegrenzers de baan zelfs nog. Een pittige wagen om op gang te krijgen, die Red Shadow…
Terug naar de trekker, klaarzetten en de inspectie aanschouwen. De trekhaak was qua constructie wel conform de ETPC eisen, alleen de dikte daarvan niet. De keurmeester stond er hoofdschuddend bij; dat ging kapot. Met de dikke Mitas banden zou die nu wel aan vellen getrokken worden was zijn oordeel. Dat de trekhaak het al veel vaker dan gewenst gewonnen had van de motor maakte niet uit. Voor de volgende keer onder de vlag van de ETPC dan maar een dikkere monteren; zulke puntjes moeten geen ongemak bezorgen.
Daarna wegen en schuilen. Want het werd donker. Zwarte wolken, wind, onweer, het ging gebeuren! Kleed op de baan, bui afwachten, en concluderen dat het meeste langs ons heen ging. Met een uur vertraging konden we beginnen. Showtime! Oh nee, schooltime! ‘Mit dem IeHaaTzee der so schön läuft’‚ volgens de enthousiaste speaker.
We hadden veel te leren met de banden van Born in the USA/Heesakkers. Het lijkt er op dat er meer mensen met interesse kijken, want de kliks op de berichten van vorige week met de Pullers er bij vlogen in getal alle records vlot voorbij.
Met een tweede plaats achter Secret of the Valley konden we zeer tevreden terug naar die Heimat. Best gelopen. Maar er zit vast meer in, want de motor klaarde de klus met twee vingers in de neus/grille. Bekijk de filmpjes maar eens; dat scheelt een boel typewerk😉. We hebben geen filmpje van het publiek; maar wat waren ze enthousiast!
Als we de trekker nu actief te koop (alles is te koop nietwaar?😉) zouden zetten, zou een vraagprijs verzinnen niet moeilijk zijn: €1000 duurder dan de Simply Green, die te koop staat. Waarom duurder? Nou, we zijn de laatste drie keer voor hun geëindigd. Dat is toch wel wat waard? Ach, nu gaan we toch weer naast de schoenen lopen. Het waren de omstandigheden. De eerstvolgende keer dat we elkaar weer tegenkomen is op het Nederlands kampioenschap in Wekerom. Dan zal de verhouding wel weer met vaart recht gezet worden.😊
Aankomende vrijdag eerst Slep op Staphorst; we zijn nu al benieuwd hoe het daar gaat verlopen. Misschien kan er iemand van de organisatie van Sonsbeck nog adviseren waarmee je het beste de envelop voor het prijzengeld kunt vullen. Want dat zag er goed uit.
Al met al een prachtige belevenis gehad.

Zaterdag was het de beurt aan Hoogblokland. Alweer de op één na laatste competitiewedstrijd. Het bleek dat deze wedstrijdbaan ook voorzien was van een aangelijnde camera; langs een gespannen lijn liep een camera mee tijdens iedere trekpoging. De vraag was nog even of er ergens een morsige kerel in een geblindeerde bus zat om het ding te besturen om zo netjes naast iedere trekker te blijven. Het doel was duidelijk; zo hard gaan dat het ding alleen maar een beeld van een vertrekkende en uit zicht verdwijnende sleepwagen ziet. Dat bleek nog niks mee te vallen. Door de gevallen buien was de toplaag van de baan erg glad geworden en was het een kunst op zich om de grip te houden. Lang op de koppeling en met een fluwelen handschoenen gasgeven, was de te volgen tactiek.

Alleen die camera die in de nek hijgde; misschien toch iets te haastig de koppeling los? De wielen sloegen door rond de 20 mtr en kregen niet weer grip. Glijdend en slippend naar de 95 meter en toen stond alles stil. De gedachte was dat de run verprutst was en een lage score het gevolg zou zijn. Maar uiteindelijk bleek het toch een 5e plek op te leveren. Dik tevreden mee onder deze omstandigheden.

Kijk hier voor de film van de hele klasse (met dank aan team Red Dream).

Nu even een week zonder wedstrijden. Plan was nog wel om over twee weken mee te doen in Sonsbeck. Niet te geloven; naast een buitenlandse naam nu ook deelnemen aan een buitenlandse wedstrijd..

Montfoort was super. Maar eerst kwam Harskamp. Dat was minder, vooral door eigen toedoen. Maar Montfoort , tjonge dat was wat! Niet te vergelijken met Harskamp, daar hadden we per ongeluk de condens-aftapkraan open laten staan. Zit uit het zicht onder aan de interkoeler en zomaar vergeten. Minder turbodruk en pk’s en dus een lage plek op de uitslagen lijst (10e). Drama. Laten we het over Montfoort hebben; ging veeel beter. Maar eerst nog Lochem. Dat was ook niks. Kwam vooral door het gereden spoor op de baan. Te weinig grip. Een 8e plek. Auw. Maar Montfoort dat was het! Geweldige baan, en publiek en het weer was ook mooi en de trekker liep super en Henk koos exact het goeie pad. De wagen remde ook nauwelijks. Door de overwinning een bak punten erbij die we goed konden gebruiken; het was perfect. Hieper de piep. En we zijn ineens van ons writers-block af. Volgende week Hoogblokland. Als we dan nog steeds naast onze schoenen lopen; zeg er wat van.

Ze proefrun start waz koed, ze finish waz not so koed. We hebben ook lezers buiten Rouveen zagen we laatst in de site-statistieken en bovendien is Putten een groots internationaal evenement. Daarom is iets aanpassen wel netjes. Maar we hadden de proeftrek. Dat kwam omdat de nummer 1 op de startlijst (Red Devil) wegens herhaaldelijke en ernstige schades aan de turbo nog even thuis bleef. De baan lag er gelikt bij en de inschatting was dat alle beschikbare pk’s wel nodig waren om de wielen draaiende te houden. Henk maakte een prachtige vloeiende start met een grote wheelie tot aan de laatste meters. 101meter nog wat (film van de klasse met dank aan Johan). Toen werd het vermogen minder en gutste er vloeistof over de baan. Op zichtbare lekkage staan tegenwoordig (terecht) penalty’s en wordt je gediskwalificeerd. De proeftrek zou dus, ondanks dat de sleepwagen bleef staan, niet tellen en moest overnieuw met een lekvrije trekker, wilden we punten halen. Terug in het rennerskwartier bleek een verstuiverleiding dwars afgebroken en een koelslang van de luchtkoeler gescheurd. Slang was snel te repareren maar een reserve verstuiverleiding hadden we niet beschikbaar. Om toch punten te halen moet de sleepwagen over een meetbare afstand verplaatst worden. De proeftrek daarom maar herhaald door met een stationair draaiende motor een rukje te geven en zo een paar meter af te leggen. Een vreemd en onbegrijpelijk gebeuren voor het publiek maar gelukkig maakte de speaker er een duidelijk verhaal van. Daarna viel het kwartje pas; overmatige lekkage is diskwalificatie maar als het veroorzaakt wordt door materiaalbreuk onder de run, is het een ander verhaal. Dat is helaas niet altijd te voorkomen en diskwalificatie daardoor niet aan de orde. Zo zou dus de proeftrek opeens wel geldig blijven. Het verhaal voorgelegd aan de wedstrijdleider en technische commissie. Gelukkig was geen smeergeld nodig om tot een overeenstemming te komen en zo bleek de, nu geldige, 101 meter goed te zijn voor een 8e plaats. Altijd beter dan die laatste plek, vooral met het oog op de competitiepunten. En zo was het avondje Putten nog moor or lez kooed afgelopen; wanneer de schades niet groter worden dan een slang en verstuiverleiding willen we graag direct tekenen bij het kruisje. Over twee weken Harskamp.

Speuld-time op vrijdagavond. We hebben er goede herinneringen aan; vorig jaar voor het eerst een podiumplaats gepakt in de toenmalige race om toch vooral uit de degradatiezone te komen. De baan is elke keer weer verassend. Zelf de sleepwagenbemanning en wedstrijdleider zaten dit jaar even te dubben. Het duurde een proeftrek of 4 voordat de eerste officiële afstand de papieren in ging en de afstanden waren dusdanig klein dat de speaker het er ook niet makkelijk mee had. Hoe maak je een afstand van amper 90 meter tot een opwindend spektakel voor het publiek. Oordeel zelf:

Gelukkig waren er ook constante factoren; de Simply green won en de S2S scoorde heel redelijk met een 6e plek.

Deze “aparte” uitslag zorgt er wel mede voor dat de teams qua competitiepunten ongekend dicht opeen staan. Na ons de vouwen uit de broek gereden te hebben, gashendels kromgebogen, overalls stijf van het vet, maar na 7 van de in totaal 13 wedstrijden is er nog nauwelijks iets veranderd en bijna alles nog mogelijk.